DZIEŃ 42 - DESKOROLKA...

Od samego rana jestem na wysokich obrotach,

- po pierwsze dlatego, że późno wstałam. Budzik dzwonił, potem jakoś sam się wyłączył ,no i jak otworzyłam oczy to była już dziesiąta.

- po drugie, że jest sobota i gruntowne porządki, ale z tym nie miałam problemów, bo mąż zabrał synka na dwór i razem malowali tynk. Mały kredą, a mąż farbą. Wygląda jednak na to, że synek i do farby wsadził ręce, bo domyć go wieczorem z niej nie mogłam.

- po trzecie mąż jest w domu, więc trzeba stwarzać pozory zapracowanej matki i żony :)
- a po czwarte, musiałam ze wszystkim wyrobić, bo dziś wyprzedaż 40 % w RESERVED I HOUSE :). I wyrobiłam :) Trochę głupio mi było z tymi plastrami na oczach jechać do galerii, ale za okularami aż tak bardzo tego nie widać, no i to 40% zniżki przeważyło szalę :)
Zabrałam ze sobą młodszą córkę, bo ona zawsze jest pokrzywdzona. Starsza lubi ubrania z markowych sklepów, a Sandrę rzadko zabieram, więc dziś zrobiłyśmy sobie babski wypad.Tłumy były straszne, ubrania porozrzucane po ziemi, pomieszane jak nie wiem co. Udało nam się jednak upolować kilka ciekawych bluzek, no i mała kupiła sobie do tego buty. W pierwszej kolejności wybrała różowo - zielone balerony, ale na szczęście dała się przekonać do innego koloru, bardziej stonowanego :)Dawno nie widziałam jej takiej zadowolonej, a kiedy dostała jeszcze lody, no to już był szczyt szczęścia :) Wyobraźcie sobie, że moje dziecko nie kupuje już na dziale dziecięcym, ale dla dorosłych. Szukamy zawsze rozmiaru S lub XS - pasują. Leci ten czas nieubłaganie. Nie zapomniałam oczywiście o mężu (niech ma), bo i tak miałam mu kompletować garderobę do wyjazdu nad morze. On nigdy się nie upomina, nigdy, żeby mu coś kupić. Nigdy nie mówi, że coś mu potrzebne, chodzi w tym co ma, ale jak kupię to widać, że jest zadowolony :)

Zanim jednak wyjechałam, zrobiłam coś z czego długo mój tata i mąż będą się śmiali. Przejechałam samochodem dziecku deskorolkę .Gdyby była z tyłu no to jeszcze, ale była z przodu;( Obaj mieli ubaw, no i nie obyło się bez tekstów w stylu "no tak, zoperowała sobie oczy to strach na drodze stanąć". Oj mają teraz temat do żartów.

A wieczór jak to wieczór - kąpanie i usypianie małego (co nie jest takie proste), własna chwila w wannie i pisanie posta. Moje słonko co wieczór przynosi mi gorącą herbatkę i kolację do łóżka, żebym w spokoju mogła pisać .I jak tu go nie kochać? Nawet jak się pokłócimy, to przychodzi z talerzem kanapek i nie odzywając się kładzie je na szafce nocnej. Powiem Wam, że kolacja to chyba jedyny posiłek, który jem w spokoju. Śniadania nie jem wcale, bo albo nie mam czasu, albo mi się nie chce, a potem to już jest pora obiadowa. Mój tryb życia i odżywiania nie należy do najzdrowszych niestety. Z obiadem też różnie bywa, czasem jem a czasem nie, w zależności od okoliczności. Teraz kiedy to piszę, mój mąż walczy z sarnami, które po trzech tygodniach spokoju przypuściły zmasowany atak. Jeżeli zeżrą mój piękny nowy rododendron to je powystrzelam. Rozmawiałam nawet na ten temat z leśniczym i okazuje się, że nic nie można z tym zrobić. Nie dociera do niego, że boję się o dziecko, które biega po dworze, a sarny czasem przebiegają metr od niego.Kiedyś będzie tak,że go nie zauważą i któraś go staranuje. Nie obchodzi leśniczego, że zżerają mi krzewy, które do najtańszych nie należały. Powiedział "że jakby każdy je przeganiał, to gdzie miałyby być". Cholera jasna, no gdzie? W lesie !

I tak na koniec popatrzcie jakie imię i nazwisko wypisali mi wczoraj w klinice (zdjęcie u samej góry). Normalnie byłam dla nich nie osobą tylko numerkiem! A jutro bardzo sentymentalny i pełen wspomnień dla mnie dzień - rocznica śmierci mojej mamy. Od tamtej pory nauczyłam się zasad pierwszej pomocy i robiłam kurs opiekunki geriatrycznej, żeby już nigdy nie zaskoczyła mnie taka sytuacja jak rok temu... Już nigdy nie znajdę się w sytuacji, kiedy nie będę wiedziała co robić w przypadku zawału, wylewu itp.