DZIEŃ 17 - A BYŁO JUŻ TAK PIĘKNIE...

Wczorajszy dzień był taki piękny, same dobre wiadomości. Dziś również tak się zaczął. Byliśmy z synkiem na spacerze, od dwóch tygodni pierwszy raz, oglądaliśmy kwiaty (i fotografowaliśmy je, co widać na załączonych zdjęciach), które zakwitły nam w ogrodzie ,biegaliśmy itp. Niestety chyba było to za wcześnie, bo synek po południu znów dostał wysokiej gorączki i kaszlu.

Więc jutro znów czeka nas wizyta u lekarza, bo na moje oko zbyt długo już to trwa. Zastanawiam się tylko nad jednym - jeżeli dostaniemy antybiotyk to jakim cudem ja mu go podam? Do tej pory żadnym sposobem nie udało mi się podać mu nawet syropku, bo od razu zaczyna wymiotować, dusić się i pluć. Pozostaną nam chyba tylko zastrzyki.
Przez temperaturę zasnął już o osiemnastej, co budzi we mnie podejrzenia, że noc będzie kiepska , a pobudka bladym świtem :( Trochę stresu też mnie nie ominęło, bo od dziś przez trzy dni moja najstarsza pociecha ma egzamin gimnazjalisty. Dzisiaj mieli polski i historię z wiedzą o społeczeństwie. Jutro matematyka, biologia, fizyka, chemia i geografia i tej części egzaminu najbardziej się chyba obawiam. Dziś jednak podobno były super pytania i jest ok. Tyle się dowiedziałam :)

W związku z tym, że do Sandry przyszły dziś koleżanki w odwiedziny, zaczęłam się zastanawiać co z tą młodzieżą jest. Co skłoniło mnie do tych przemyśleń? Taka sytuacja: dziewczyny chcą frytki na obiad, a że pojechałam po nie do sklepu zapominając i tak ich kupić, zrobiłam takie domowe z pokrojonych ziemniaków. I co? One takich nie jedzą! Myślałam, że mnie szlag trafi. Przecież za moich czasów nie było by do pomyślenia żebym powiedziała u kogoś w gościach, że takich nie jem. Zresztą w tamtych czasach frytki z mlekiem czy maślanką to było najlepsze jedzenie. I młode ziemniaki z koperkiem i maślanką :) Za to chipsy i czekolada bardzo im smakowała. Kurcze, nie rozumiem teraźniejszej młodzieży, nie mają szacunku dla starszych, mówią co pomyślą a nie myślą co mówią. Też byłam młoda, też się buntowałam i przysparzałam rodzicom kłopotów i to sporych, ale umiałam trzymać język za zębami. Nauczono mnie, że mówi się"proszę", "dziękuję", "dzień dobry", "przepraszam". Umiałam ustąpić miejsca w autobusie i pomóc nieść siatki z zakupami. Nigdy nie mówiłam na mamę "moja stara"- a teraz słyszy się jeszcze gorsze epitety. Mówią, że młodzież jest naszą przyszłością - jeżeli tak ma być, to kiepsko widzę moją dalszą egzystencję. Byłabym nie fair gdybym nie dodała, że zdarzają się wyjątki, ale jest ich coraz mniej niestety. W związku z tym przypomniał mi się piękny cytat (Albert Einstein):

O, Młodzieży: czy wiecie, że nie jesteście pierwszym pokoleniem, które pragnie życia pełnego piękna i wolności? Czy wiecie, że wszyscy wasi przodkowie czuli to samo, co wy teraz - i padli ofiarą kłopotów i nienawiści? Czy wiecie, że wasze najżarliwsze życzenia mają szansę się spełnić tylko wtedy, gdy uda wam się zdobyć miłość i zrozumienie ludzi, zwierząt, roślin i gwiazd, tak że wszelką radość stanie się waszą radością, a wszelki ból waszym bólem.""

Wiecie, od czasu kiedy Sandra była w szpitalu, do czasu otrzymania wyniku, niby się nie denerwowałam, ale też nie potrafiłam złapać się za konkretną robotę. Dopiero dziś, kiedy emocje całkiem opadły i zobaczyłam ile mam do nadrobienia,dostałam speeda. Sprzątałam, sprzątałam i sprzątałam i końca nie było widać, bo co posprzątałam to synek konsekwentnie wywalał, brudził itp. Kiedy pytałam go kto to zrobił, to powiedział"ne wem". Już widać, że ma geny tatusia, jak oszukuje w tym wieku ;) W wolnych chwilach staram się "upiększyć" bloga, na razie metodami prób i błędów, ale zobaczycie, że z czasem będzie piękny :)Cieszyłabym się jednak ze wszystkich Waszych sugestii - co ulepszyć, co poprawić i co dodać?

A teraz? Oglądam sobie"M jak miłość", mąż zrobił mi kolację i relaksuję się pisząc i analizując mój dzisiejszy dzień. A potem siusiu, paciorek i spać :)