DZIEŃ 81, 82, 83 - JESTEM, JESTEM...

 

Jestem, jestem - trochę zabiegana, bo przypomniało mi się właśnie, że dziś mija termin zapłacenia ubezpieczenia mojego samochodu i na szybko kombinowałam jakie jest hasło do konta w Liberty. Udało się jednak, więc nadal jesteście bezpieczni na naszych drogach :). Od wczoraj biegam, załatwiam, załatwiam i biegam. W sądzie musiałam się ostro postawić bo 04. 02. 2015 roku złożyłam wniosek o wydanie mi odpisu postanowienia sądowego i do dziś go nie otrzymałam. Na pytanie dlaczego, Pani odpowiedziała mi, że mają tysiące spraw i mogło się zgubić i mam jej przynieść kopię mojego wniosku, bo ona po nazwiskach szukać nie będzie. Jak nie będzie to ok, wyszłam bez słowa, a wieczorem napisałam maila do przełożonej tej Pani i dziś dokumenty cudownie się znalazły, a jutro będą u mnie :)Po pięciu miesiącach!!!
Sporo czasu spędziłam też w przyszłej (mam nadzieję) szkole córki, bo nagle się okazało, że dokumenty, które nie były potrzebne są potrzebne, a tam... tabuny młodzieży z podaniami do szkoły, bo do dziś był termin ich składania. I pomyśleć, że dwadzieścia lat temu stałam w tym samym miejscu z takim podaniem. Nic nie zmieniła się ta szkoła, nadal wielka, straszna i ogólnie... be. Ja startowałam wtedy do ekonoma, a córka złożyła papiery na Technika Turystyki czy jakoś tak. Jest piętnaście miejsc, a chętnych wczoraj było ponad trzydziestu, więc zaczynam się stresować. Od rana wczoraj taki szał, telefon za telefonem: w sprawie czereśni, szkoły, nawet Forda Tranzita chcieli ode mnie kupić (a ja nawet nie mam takiego samochodu). Po południu pieczenie sernika na dzisiejszy komers i wizyta mojego ulubionego kuriera z GLS :)

który przywiózł mi część nagród z konkursu Loreal i przesyłkę od a-Tab. Do tego wszystkiego moje dzieciaki, wszystkie trzy na siłę testuję moją cierpliwość. Takiego wrzasku, złośliwości, dokuczania już dawno nie było. Gdybym nie skupiała się na robieniu ciasta, to każdemu z nich chętnie przetrzepałabym skórę. Kiedy nadszedł wieczór i nastała błoga cisza, poczułam się jak w niebie i... poczułam jaka byłam zmęczona, psychicznie i fizycznie. No i odpłynęłam do krainy snu. Dlatego nie było wczoraj pamiętnikowego wpisu.

Dziś było już o wiele lepiej, lecz dopiero po siedemnastej, bo obie córki miały wychodne .Jedna na komers, a druga na urodziny koleżanki, połączone z nocowaniem. Przedtem jednak musiałam zawieźć ciasto do szkoły, potem Sandrę do koleżanki i wyjechać przed kuriera DPD (jakiś nowy) bo nie mógł do mnie trafić nawet z GPS-em. Przywiózł mi dwie pary bucików dla Irusia, które zamówiłam za wygrany bon do sklepu Bartek. Jeszcze wyprostować najstarszej włosy i zrobić zdjęcie sukienki. Nie wyszło najlepiej, bo się spieszyła, coś tam jednak zobaczycie, a jutro spróbuję ją namówić do powtórki.

Tak oto wyglądało moje dziecko przed wyjściem na swój pierwszy bal.Taki aniołeczek ;) Mam nadzieję, że się nie wkurzy za to zdjęcie :). Wybraliśmy się też z Irusiem na spacer, bo ciągłe siedzenie w domu, albo koło domu wyraźnie zaczyna mu doskwierać. Pojechaliśmy wózkiem na stawy. I tak patrząc sobie na nasz miejscowy, marny wodospadzik, pomyślałam, że na razie musi mi wystarczyć, za mój wymarzony wodospad Niagara, a Niagara i reszta pozostanie jeszcze jakiś czas w sferze marzeń.

Zrobię jednak wszystko, żeby te marzenia się ziściły, a synkowi na razie wystarcza rzucanie kamyczków do wody.

I nadmuchiwanie konika (którego dziś dostał),a potem wsadzanie go do walizki, w celu zabrania nad morze (nadmuchanego) ;)

I tak to zleciało. Jest wieczór, spokojny wieczór, bez dziewczyn.Teoretycznie można by poszaleć, a w praktyce? Pokłóciłam się z mężem, a on teraz gada ze mną tylko"służbowo", może to i dobrze, bo mam czas tylko i wyłącznie dla siebie. Piszę posta,kończę jedzenie Ptasiego Mleczka, a potem wypełnię ankiety, którymi mnie dziś zasypali.