DZIEŃ 199, 200 - ZATOKI ...

Świetnie zapowiadał się wczorajszy dzień, i taki był, aż do wieczora...
Było miło i rodzinnie, dzieciaki w dobrych humorach, my z mężem też uśmiechnięci. Wszystko tak, jak powinno być. Po obiedzie odwiozłam córkę do bursy. Sama chciała jechać wcześniej, bo miała jakieś pilne sprawy ;) Potem tradycyjnie odwiedziłam Biedronkę i Lidla. Oczywiście znów pewnej rzeczy nie mogłam się oprzeć, bo wołała do mnie"kup mnie,kup mnie". I kupiłam, śliczny fotelik dla synka. Mógłby być troszkę wyższy, ale i tak bardzo mi się podoba, no i jemu też. Co prawda na razie używa go jako piłki do rzucania, albo odpinania z niego pokrowca, ale może z czasem i siedzieć w nim będzie :)

Za to w Lidlu dojrzałam chusteczki do czyszczenia okularów. Od jakiegoś czasu, czyli od wymiany szkieł mam problem z ich doczyszczeniem. Nie wiem co to za cholerstwo, ale ciągle są na nich smugi, postanowiłam więc wypróbować powyższych chusteczek i są...genialne. Żadnych smug, i od razu widoczność mi się poprawiła. Po powrocie do domu jeszcze jakiś czas było ok, dopóki Sandra i Iruś nie dostali głupawki.Tak szaleli, że mały uderzył zębami w jej głowę, no i się zaczęło. Płacz,wrzask,"ała ziąbek"itd. Oczywiście zajrzeć do buzi sobie nie pozwolił. Miałam najczarniejsze myśli, bo płakał zasypiając, a potem w nocy średnio co piętnaście minut .Zasnął na dłużej około szóstej rano. Czyli mi pozostała godzina snu, bo o siódmej Sandra wstawała do szkoły .Zapobiegawczo ugotowałam wieczorem rosół, w razie gdyby nie mógł rano gryźć, i dobrze zrobiłam, bo mimo, że ból zelżał to cały dzień nie wziął do ust niczego twardszego. Tak bardzo było mi go żal, że mało się nie popłakałam razem z nim. Wygląda jednak na to, że nic złego się nie stało, bo do wieczora(dzisiejszego)zapomniał o "ziąbku"już całkiem. Za to u mnie nie najlepiej się układało. Ból zatok skutecznie uniemożliwił mi normalne funkcjonowanie. Udało mi się tylko przejrzeć lekarstwa i zapasy w kuchni, wyrzucić przeterminowane, a resztę poukładać. Oczywiście wszytko z małym asystentem. Najbardziej asystował mi przy układaniu posypek(czekoladowych) i lukrów do ciast. Zrobił sobie brodę z posypki i mówił, że wygląda jak tata :)

 

Potem już ból przytwierdził mnie do łóżka. Kiedy mąż wrócił z pracy byłam w siódmym niebie, bo chociaż na moment wziął ode mnie ciągle trajkocące dzieci. I dopiero wtedy, po wypiciu lekarstwa, powoli, powoli wszystko wracało do normy. Męczę się już z zatokami kilka lat, ale tym razem wybiorę się już do lekarza, bo nawet nie pamiętam kiedy ostatnio nie bolała mnie głowa. Chyba już tak przyzwyczaiłam się do tego stanu rzeczy, że czasem tego nie zauważam. Pogoda za oknem też jakoś optymistycznie mnie nie nastroiła. Może gdyby było biało, tak całkiem, bez deszczu ze śniegiem to bym się ucieszyła, a tak-zimno,mokro i ponuro :(

 

No ale co zrobić, ta pora roku ma już takie prawo, raz sypnąć śniegiem, raz lunąć deszczem, a potem w listopadzie pewnie będzie świeciło słońce. Pamiętam jak końcem listopada brałam ślub, i było tak ciepło, że wszyscy mieli zamiast kurtek tylko lekkie sweterki.
Teraz jest 19, 30 i oczy same mi się zamykają. Ciekawe czy uda mi się dotrwać do"M jak miłość", obawiam się, że nie.
Jaka pogoda dziś u Was? Lepiliście już bałwana?