DZIEŃ 214 - TRZYLATEK U DENTYSTY...

Tak to wygląda, że kiedy jeden dzień mogę leniuchować(mowa o wczorajszym) to w kolejnym mam urwanie głowy. No cóż, równowaga musi być...
Już bladym świtem było nieciekawie. Obudziły mnie mdłości i wymioty, i gdybym akurat nie była w trakcie"tych"dni to z całą pewnością pobiegłabym po test ciążowy.
I w takim stanie trwałam do południa, gdzie chcąc nie chcąc musiałam wziąć się w garść, bo nadszedł czas wyjazdu z moim synkiem do stomatologa. Powiem szczerze, że podczas tej wizy zapomniałam o wszystkich moich dolegliwościach...ale od początku...

Tak, jak to Pani stomatolog mówiła, od kilku dni ćwiczyłam z synkiem jak to będzie u dentysty. Oglądaliśmy lusterkiem ząbki, dmuchaliśmy powietrzem i malowaliśmy je pędzelkiem. Wszystko wskazywało, że będzie ok. Niestety dziś zwątpiłam we wszystkie metody wychowawcze. Zaczęło się kiedy Irusia zaczął boleć ząbek. Nie mam pojęcia dlaczego go boli, bo żadnego ubytku w nim nie ma, fakt jest jednak taki, że boli i to mocno. Mały zaczął płakać i wyszedł z założenia, że jak Pani dentystka będzie mu go dotykała, to też będzie bolało. Nie pomogły zapewnienia, że z mamą nic nie będzie bolało, że tylko obejrzymy, itd.,itp. Ubieraliśmy się już z płaczem. Chciałam leczyć go z podtlenkiem azotu, ale niestety dziecko musi współpracować, co raczej nie jest możliwe na dzień dzisiejszy. Po drodze synek zapomniał na moment o celu wizyty. Na miejscu kiedy zobaczył wielkie pudło nowych zabawek(dzieci dostają je w nagrodę) uznał, że jednak pokaże te zęby. Usiedliśmy na fotelu, otworzył buzie i...zamknął, kiedy zobaczył niebieskie rękawiczki jednorazowe na dłoniach dentystki. Zaczął się płacz, wyrywanie i żadne namawianie czy zabawki nie były w stanie go namówić do jej otwarcia. Nie wiem czy to dobrze, ale teraz"nie robi się niczego na siłę" i stomatolog uznała, że muszę co dwa tygodnie na pięć minut przywozić małego, żeby tylko usiadł na fotelu. Mam tak robić, aż się przyzwyczai. Na pytanie"a co z bolącym zębem"-wzruszyła ramionami. Jedne co, to przejrzała mu uzębienie, kiedy otworzyłam mu buzię rękami (do teraz mam dziurki po jego kiełkach w palcach) i wyciągnęła mu coś czarnego z dziąsła. Ja myślałam, że ma taką czarną dziurkę, a tu się okazało, że to był kawałek plastiku. I tyle...Byłabym zapomniała - na sam koniec kiedy pielęgniarka trzymała w rękach nagrodę dla synka(samolot), otworzył buzię i pozwolił sobie posmarować fluorem dwa zęby :) Opluł potem cały gabinet wrzeszcząc"niedoble"ale samolot zdobył ;)

Po przyjeździe do domu, kiedy tylko zaczął coś jeść, znów zaczęło go boleć. Szczerze mówiąc to nie wiem co z tym zrobić. Chyba wolałabym wyleczyć ubytek "na siłę" i żeby nie bolało. Z czasem zapomni o wszystkim, a codziennego bólu nie zapomni.

Co Wy o tym myślicie? Jak poradzić sobie z trzylatkiem u dentysty?