"EDEN. NOWY POCZĄTEK" - MIA SHERIDAN (PRZEDPREMIEROWO)

Widoczna na zdjęciu publikacja, to moje trzecie spotkanie z autorką Mia Sheridan i trzecia noc nieprzespana. Mia Sheridan jest mi winna trzy nieprzespane noce, po jednej na każdą książkę. Tym razem powodem była jej książka o tytule "Eden. Nowy początek". Jest to druga i ostatnia część. Pierwsza nosi tytuł "Calder" i pisałam o niej  TU

Odkąd sięgnęłam po pierwszą powieść autorki, jestem jej wierną fanką i jak do tej pory się nie zawiodłam. "Eden" to książka, której wyczekiwałam z wielką niecierpliwością, gdyż pierwszą jej część przeczytałam jednym tchem. Czy tutaj było tak samo?Czy powieść pozwoliła mi się zatracić w swojej fabule i zapomnieć o upływającym czasie? Zapraszam na recenzję.

"Po tragicznej powodzi, w której na własną prośbę zginęli niemal wszyscy mieszkańcy Akadii, życie Caldera i Eden zmieniło się diametralnie. Oboje myślą, że to drugie nie żyje, że padło ofiarą zbiorowego szaleństwa sekty. Eden znajduje bezpieczną przystań w domu bogatego jubilera i uczy jego wnuczkę grać na fortepianie, a Calder walczy z demonami pod opieką Xandra — przyjaciela z lat dzieciństwa, który także stracił w powodzi całą swoją rodzinę. Powoli uczą się żyć bez siebie — ona dowiaduje się, że jako dziecko została porwana, i odnajduje matkę, on zostaje uznanym artystą malarzem. Jednak nic nie jest w stanie zapełnić pustki, jaką oboje czują w sercu, zabić tęsknoty za utraconą miłością. Złamane serca pozostają złamane… do czasu, gdy drogi Caldera i Eden znów się przecinają. Przypadek czy przeznaczenie? Raz jeszcze powróć do świata, w którym mądrość, miłość i odwaga pozwalają bohaterom przetrwać najcięższe chwile. Zobacz, jak walczą o swoją godność, spełnienie i szczęście. Eden. Nowy początek to książka o walce dobra ze złem, miłości mocniejszej niż śmierć i sile nadziei, która nie pozwala poddać się rozpaczy. Od zarania dziejów do końca świata."

Najpierw przypomnę o co chodziło w tomie pierwszym. Jest wioska, stworzona na potrzeby sekty. Rządzi nią Hector. W owej wiosce mieszka Eden, która ma zostać żoną guru, a którą Hector porwał jako dziecko z domu rodzinnego i Calder, pozornie zwykły chłopak noszący wodę. Ich miłość nie ma możliwości rozkwitu w owej społeczności, ale jakimś cudem udaje się młodym obdarzyć uczuciem, za co płacą srogą karę. Po masowym samobójstwie mieszkańców wioski, Calder i Eden udaje się przeżyć, niestety każde z nich nie wie, że jego miłość również żyje...

Druga część książki opowiada nam o obojgu bohaterów i ich losach po wydostaniu się z wioski. O ich tęsknocie i próbie życia bez siebie. To opowieść o traumie i umiejętności radzenia sobie z nią oraz o próbie zapomnienia. Młodzi ludzie  uczą się życia w normalnym świecie, gdzie wszystko jest dla nich nowe i nieznane i takie duże... życia bez siebie.  Eden znajduje bezpieczne schronienie u jubilera, ucząc jego wnuczkę gry na fortepianie. Calder zostaje wziętym malarzem. W swoich obrazach uwiecznia miłość i żal, oraz Eden. Jego obrazy są jak zdjęcia, które stają się swoistymi dokumentami z przeszłości. Przypadkiem Eden dowiaduje się o jego wystawie, nie mając do końca pewności, że to on. Scena, w której dziewczyna kojarzy fakty, wybiega z domu, chce się dostać do galerii, potem ich spotkanie... niesamowita... ta scena wzruszyła mnie najbardziej ze wszystkich i przyprawiła o mocne bicie serca i łzy. Całym ciałem czułam napięcie Eden, które z całą pewnością towarzyszyło jej zanim go ujrzała... Autorka wlała w tą scenę swoje serce, co jest prawie namacalne w każdym słowie. W powieści znajdziemy wiele cudownych scen, może chwilami ckliwych i przesłodzonych, ale jakże barwnych i wzruszających. To totalny emocjonalny rollercoaster, który stopniowo się rozpędza.

W książce przewija się również wątek seksu, co nie jest niczym dziwnym, zważywszy na to, że nasza para darzy się płomiennym uczuciem. Są to sceny napisane z wielkim gustem, nie prymitywne i opisane niezwykle pięknie. Niczego nie ma tu za dużo, ani za mało. Całość idealnie wypośrodkowana. Druga część książki jest nieco spokojniejsza, skupia się bardziej na wspomnieniach i przemyśleniach bohaterów. Jest bardziej przewidywalna. Mia pisze niesamowicie obrazowo. Kiedy czytam, jestem tam gdzie Eden i Calder i widzę ich oczyma. Zdania są proste, a mimo to tak skonstruowane, że obrazy ukazują się nam jak w kalejdoskopie. Widzimy wszystko jak żywe, nawet nagiego Caldera ;). My tam jesteśmy, żyjemy życiem Eden i Caldera, czujemy ich ból, miłość, strach, tęsknotę i ulgę...

Kocham takie książki, które mówią o miłości,  prawdziwej i pełnej wyrzeczeń, szczerej i delikatnej, a prócz tego pokazują coś więcej, przemianę bohaterów, ich przemyślenia i wiarę, wiarę w ludzi i uczucie. Sporo do myślenia dał mi też fakt ogromnego zła jakim jest sekta.

Polubiłam wszystkich bohaterów razem i każdego z osobna, bo każdy z nich ma swój jedyny i niepowtarzalny styl i charakter. Również okładka książki jest genialna, delikatna i tajemnicza.

Komu polecam powieść? Wszystkim, bez wyjątku, ale głównie w jej treści zatracą się kobiety, bardziej wrażliwe i czułe na piękno, chociaż i niektórzy panowie także to potrafią.

Wydawnictwo: septem i editiored
Liczba stron: 312
Gatunek literacki: romans , literatura kobieca


Premiera książki: 03.08.2016