DZIEŃ 267 - BUTY HOOY SERPENTUS...

Chciałabym się dziś pochwalić tym, że mój mąż został jednym z testerów butów HOOY, model SEPENTUS. W poprzedniej edycji udało się mi, a teraz i jego spotkał ten zaszczyt. Więcej butów HOOY znajdziecie na stronie HOOY.EU , a model mojego męża w sekcji SERPENTUS

Musze się przyznać, że kiedy buty już dotarły, pozazdrościłam mężowi, i gdyby były mniejsze to sama chętnie bym w nich chodziła. Moje pierwsze wrażenie, kiedy wzięłam je do ręki, to to, że są niesamowicie lekkie. Mąż stwierdził, że czuje się jakby nic nie miał na nogach, co przy jego spękanych stopach jest wielkim plusem. Wykonane są bardzo starannie, z wysokiej jakości materiału, który wygląda całkiem jak prawdziwa skóra. Może nawet nią jest. Na zdjęciach widać brązowe sznurówki, ale w pudełku otrzymaliśmy jeszcze drugie-białe. Po tygodniu testowania, mąż stwierdził, że są warte swojej ceny i jest z nich bardzo zadowolony.
A teraz troszkę o mnie. Wczoraj pisałam o tym, jak to synek cieszył się z choinki, którą dziś od rana miał stroić. I powiesił, aż...cztery bombki, potem już mu się znudziło. Sandra też wolała robić co innego, i w rezultacie stroiłam ja. Za dziecka mi nie pozwalano"bo porozbijasz bombki", to teraz mam okazję :)

Takie śnieżynki zrobiła dla mnie Monika z Monikowy kącik :) Piękne prawda?

Zaraz po ubraniu drzewka wyruszyłam w drogę do Skoczowa, bo w aptece miałam odebrać błonnik dla synka, Pojechałam, załatwiłam, wróciłam do domu, a tam esemes, że dziś wyjątkowo kurier InPost czeka pod paczkomatem, TERAZ, z moją przesyłką. Więc znów w drogę(jakieś 5km). Sytuacja wynikła z tego, że zabrakło miejsca w paczkomacie, i przesyłki wydawano z wypełnionego po brzegi samochodu. Podobno na poczcie mają jeszcze więcej pracy. Czyli mówiąc krótko-idą Święta :) Moje przesyłka i tak dotarła błyskawicznie, bo książki zamówiłam w piątek, a dziś mam je już u siebie.
Po za tym nadal krzątam się, coś sprzątam, stresuję, że z czymś nie zdążę, coś mi się nie uda. Za to mąż pełen spokój, nawet nie pyta co dzieci dostaną pod choinkę, kompletnie nic. Zero zainteresowania, bo wychodzi z założenia"Ty zrobisz to lepiej". Pomaga w sprzątaniu, owszem, ale na tym koniec. Wiecie co mi się marzy? Żeby zamiast słów"świetnie to wszystko urządziłaś", ktoś przed świętami zapytał"pomóc Ci? Kupiłaś coś sobie?", wtedy wiedziałabym, że oni też o mnie myślą... Strasznie nerwowa się robię przed Świętami, mam to gdzieś głęboko zakorzenione, może dlatego ,że kiedy byłam dzieckiem, nigdy nie obyło się bez takich właśnie nerwów u rodziców. Zawsze stres, gonitwa, i tak mi też zostało niestety. Nie wiem czy kiedykolwiek udami się to zwalczyć. Wraz z kolacją wigilijną,wszystko mija,ale co się nadenerwuję wcześniej to moje :)

P.S. Udało mi się dziś dwa razy podać synkowi błonnik, raz w lodach, a drugi w kompocie :) W mleku i w monte wyczuł od razu i pluł na kilometr :) Ciekawie będzie jak kompoty się kiedyś skończą :)